Պատերազմ է, որին ներկա է միայն բանակը

«Հայկական կողմի գործողությունները լինելու են ավելի անողոք ու դրանց հետևանքները արդեն ոչ մի սահմանափակումով հնարավոր չի լինելու թաքցնել»,- Ֆեյսբուքի իր էջում գրել է ՀՀ պաշտպանության նախարարի մամուլի քարտուղար Արծրուն Հովհաննիսյանը՝ արձագանքելով Տավուշի ուղղությամբ այս առավոտ ադրբեջանցիների իրականացրած հարձակմանը, որը կանխվել է՝ այս անգամ երկու հայորդու մահվան գնով: Մեր բանակի մարտունակությունը կասկածի տակ չի դրվում, ոչ էլ այն հանգամանքը, որ համապատասխան քաղաքական որոշման ու մթնոլորտի դեպքում հայկական զինված ուժերը կարող են համարժեք գործել: Սակայն հասարակությանը այս հավաստիացումներն այլևս չեն բավարարում: Տարին նոր է մեկնարկել, արդեն 12 զոհ ունենք: Ժողովուրդը ենթագիտակցորեն հասկանում է, որ զինադադարի ռեժիմը, ինչը լավ, վատ, 11 տարի գործել է՝ այլևս չի գործում: Ադրբեջանն ակնհայտորեն փոխել է իր մարտավարությունը՝ աշխարհաքաղաքական բարդ իրավիճակը նպաստավոր համարելով իր խնդիրները լուծելու համար: Վերջին տեղում չէ նաև այն հանգամանքը, որ զգալ է տալիս հակամարտող երկու երկրների տնտեսությունների անհամաչափ զարգացման հետևանքը: Քանի դեռ «նավթային» գործոնը որոշակի ազդեցություն ունի համաշխարհային հարաբերություններում, Ադրբեջանը շտապում է փոխել ուժերի հարաբերակցությունը: ՈՒկրաինական դեպքերը ցույց տվեցին, որ միջազգային հանրությունը չունի գործուն մեխանիզմներ՝ հակամարտությանը վերջ տալու և կայունության երաշխիքներ ապահովելու համար: Այս իրավիճակում ժողովուրդը ենթագիտակցորեն, ստացված տեղեկատվությունը վերլուծելով, զգում է, որ պատերազմի վերսկսման հավանականությունը շատ մեծ է, ավելի ճիշտ կլինի ասել, որ արդեն չի գործում հրադադարի ռեժիմը և հայ-ադրբեջանական սահմանին ծավալվել է միկրոպատերազմ, որը լայնածավալի վերածվելու ռեսուրս ունի: Եկեք չկեղծենք իրականությունը, չփորձենք այն քողարկել հայրենասիրական պաթոսով. հասարակության մեջ կա որոշակի խուճապ, ու դա պայմանավորված չէ այն բանով, որ մեր ժողովուրդը վախկոտ է կամ չի վստահում բանակին: Դա գալիս է իշխանությունների ոչ ադեկվատությունից, գնահատականների ու դիրքորոշումների բացակայությունից: Միայն բանակով պատերազմ վարել հնարավոր չէ ու այդ պատերազմը դատապարտված է ձախողման, իսկ ո՞ւր են պետական մյուս մարմինները, ո՞ւր է ԱԳՆ-ն, ինչո՞ւ չենք լսում մեր գերագույն գլխավոր հրամանատարի խոսքը, ինչո՞ւ չեն հրավիրվում Անվտանգության խորհրդի ու խորհրդարանի արտահերթ նիստեր, ինչո՞ւ ենք մեզ խաբում. պատերազմը սկսվել է իր մարդակուլ ընթացքով, ու աններելի, պարզապես աններելի են պետական մարմինների անհոգությունն ու պարապությունը: ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահությունը՝ որպես միասնական ձևաչափ, կարծես թե կորցրել է իր գործունեության արդյունավետությունը, իսկ ո՞ւր են Ռուսաստանը, ՀԱՊԿ-ը, ԵԱՏՄ-ը, որոնք իշխանությունների թեթև ձեռքով ներկայացվում էին մեր անվտանգության երաշխավորի դերում: Ժողովուրդը ծաղրում է իշխանության հավաստիացումներն ու չի հավատում, որ թշնամուն զինող երկիրը կարող է մեր անվտանգության երաշխավորը լինել, զուգահեռներ է անցկացնում երկու երկրների միջև, որոնցից մեկի զինվորը մարդ է գնդակահարում Գյումրիում, մյուսին՝ սահմանին: Գուցե հասարակությունը քիչ է ինֆորմացված ու պրիմիտիվ է մտածում, բայց նրան մեղադրել չի կարելի, որովհետև մեր ինֆորմացվածները լռում են ու լռում:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Ի՞նչ է ակնարկում Փաշինյանը
• Անուններ հրապարակեք
• Հրատապ հայտարարություն. Փաշինյանը մտադիր է յուրացնել իշխանությունը
• «Օբյեկտային» Հայաստանը, ըստ էության, ադրբեջանական ենթապետություն է
• Մոտենում ենք վրացական դրամայի եզրափակիչ արարին
• Վրացական փողոցը չի փոխի ընտրության պատկերը
• Վրաստանի ընտրությունը և մենք
• Փոփոխության բանաձևը
• Մոլդովական դասեր
• Երկրում հասունանում է հեղաշրջում
• Կփորձի ապահովել Թուրքիայի «ներկայությունը»
• «Շպրտելու» ժամանակը
• Պնդումս հաստատվեց
• Մոտ ապագայում Փաշինյանը մեզ կհամոզի, թե պետք է պատժել արցախյան առաջին պատերազմի հերոսներին
• Բագրատ Սրբազանին երախտապարտ կլինեմ՝ իր քաղաքական գործունեությունը չշարունակելու համար
• Պայթյունավտանգ իրավիճակ՝ Հայաստանի շուրջ
• Հակիրճ՝ Փաշինյանի նյույորքյան այցի մասին
• Փաշինյանի անսահման ցինիզմը
• Վա՜յր դրեք մանդատները
• Նիկո՜լ, կորսված Արցախը մեր ցավն է, քո դատավճիռը

Մեկնաբանություններ